.comment-link {margin-left:.6em;} MSN Alerts

zondag 1 juli 2007

Volk van de week: Bounty-eiland

Ken je het verhaal van de Muiterij op de Bounty? Vast wel.
De Bounty was een Brits schip dat in 1789 door muitende bemanningsleden werd overgenomen, varend op de Stille Zuidzee. De kapitein en de helft van de bemanning werden in een sloep gedumpt, en wisten na een reis van 3618 mijlen de bewoonde wereld te bereiken.

Ken je het verhaal van de nazaten van de muiters? Misschien wel.
De muiters, een handvol zeelui, voeren langs Tahiti, waar ze vrouwen wisten op te pikken. Ze stichtten een kolonie op de onbewoonde rots Pitcairn. Idyllisch wilde dit Bounty-eiland niet worden. De meeste mannen maakten elkaar af, en de rest op twee na werd door de doortastende Thaitiaanse vrouwen opgeruimd.

Met ups en downs leven hun nakomelingen nog altijd op het eiland, ongeveer 50 personen. In 2004 kwam het vergeten Pitcairn internationaal in het nieuws. De treurige reden: de helft van alle mannelijke bewoners werd schuldig bevonden aan verkrachting en seks met minderjarigen. Voor het proces - onder Brits gezag- werden speciaal rechters uit Nieuw Zeeland overgebracht, een reis van dagen, deels per boot. De veroordeelden kregen de opdracht zelf hun gevangenis te bouwen. Pitcairn stond aan de rand van de afgrond: er zouden niet eens genoeg mannen overblijven om bijvoorbeeld bevoorrading van passerende schepen te lossen.

Weet je hoe het is afgelopen met het ongelukkige Pitcairn? Ik wist 't in elk geval niet!
Maar hier heb ik het gevonden. De veroordeelden zitten hun straf uit. De meeste kinderen zijn naar familie ver weg gestuurd. Engeland heeft politiemensen, een dokter en opbouwwerkers aan land gezet om nog wat van het eiland te maken. Voor het eerst sinds jaren weer een kindje geboren. Maar het is de vraag of de vergrijsde cq veroordeelde bevolking nog veel hoofdstukken zal toevoegen aan het verhaal van de Bounty...

Meer over Pitcairn
het e-book 'Mutiny on the Bounty'
Pitcairn over zichzelf

Labels:


Reacties:
Wat een sneu verhaal zeg. Was waarschijnlijk toch iets teveel westerse (macho)vermenging met de Tahitiaanse cultuur.
Wel grappig dat er bij je artikel een gesponserde advertentie verschijnt om gratis 'real estate and property' op Pitcairn Island te bekijken (artikel: "a tiny island, with only 88 acres of flat land") :-)
 
Wel jammer dat zelfs een samenleving van minder dan 100 (nu slechts in de 40) niet slaagt. Of zou het juist aan die kleine schaal en enorme isolatie liggen?
Ergste quote van het artikel:
"Rape, he believed, took place between strangers." Tja. En dan te bedenken dat de meeste verkrachting juist niet door volslagen onbekenden plaatstvindt. QED.
 
@ Femke: het is een beetje de Gouden Kooi zonder hoofdprijs... Die advertenties zijn leuk he: het is grappig om verschillende onderwerpen in Krossblog aan te klikken en te kijken waar Google mee komt.

@ Letty: ik denk in de richting van Femke: de stichters waren gewoon niet zulke geschikte lui. Die gast van de quote is waarschijnlijk nooit door zijn grote dikke oom gepakt...
 
nee, dit wist ik ook niet. Waarschijnlijk toch het zieke gevolg van zeelui die vinden dat elke vrouw voor hen beschikbaar moet zijn en vrouwen voornamelijk als buit zien... tenslotte wordt om de buit altijd gevochten, toch?
Wat ik niet helemaal begrijp, is dat er toch nog gepoogd wordt iets van het eiland te maken. Welke mogelijkheden hebben die nazaten van verkrachters en moordenaars op een klein geisoleerd eilandje met zo'n kleine bevolking?
 
genieten en kokkosnoten eten?
 
@ Evelien: absoluut, en vast een gevolg van sociaal erfelijk gedrag. De Britten proberen nog wat op die rots te laten leven, omdat het een strategisch punt is en een van hun allerlaatste stukjes Empire.

@ Edzo: ja, jij wel! Jij zou met Evelien een stuk leukere Expeditie opzetten.
 
Een reactie posten



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Hyvesbabes