maandag 24 april 2006
Voer voor taalkundigen
bestaansrecht
Schrijven, componeren, films of toneelvoorstellingen bedenken - kortom iets creatiefs produceren - is zinvol bij de gratie van de ontvanger. Er zijn er die zeggen dat kunst pas ontstaat bij de kijker/lezer/luisteraar. Beauty is in the eye of the beholder. Journalisten die maar zouteloze stukjes blijven maken zonder zich ooit te bekommeren om de lezer, verliezen hun bestaansrecht. Films die niet verrassen verdienen geen publiek. Maar als je begint met onderzoeken wát het publiek wil: is succes dan verzekerd? Als je achterloopt zorgt het vast voor verbetering. Maar voor een echte hit is een originele vonk nodig, van iemand die iets kan bedenken wat jij en ik niet bedenken. Iets dat al wel in de lucht hing, want anders zouden we het niet herkennen. En het dan gewoon durft te maken.
Voer voor taalkundigen
Ook voor mijn eenvoudige weblogje denk ik na over 'wat wil ík nu vertellen?' en: 'wat zouden mijn lezers leuk vinden?'. Ik ken de meeste lezers immers vanuit het dagelijks leven. Vandaag een berichtje speciaal voor de twee linguistes onder hen. Ik kwam namelijk vandaag Languagelog tegen van Mark Liberman (een taalprofessor uit Pensylvania) e.a.. Het staat vol berichtjes voor echte taalcracks:
Schrijven, componeren, films of toneelvoorstellingen bedenken - kortom iets creatiefs produceren - is zinvol bij de gratie van de ontvanger. Er zijn er die zeggen dat kunst pas ontstaat bij de kijker/lezer/luisteraar. Beauty is in the eye of the beholder. Journalisten die maar zouteloze stukjes blijven maken zonder zich ooit te bekommeren om de lezer, verliezen hun bestaansrecht. Films die niet verrassen verdienen geen publiek. Maar als je begint met onderzoeken wát het publiek wil: is succes dan verzekerd? Als je achterloopt zorgt het vast voor verbetering. Maar voor een echte hit is een originele vonk nodig, van iemand die iets kan bedenken wat jij en ik niet bedenken. Iets dat al wel in de lucht hing, want anders zouden we het niet herkennen. En het dan gewoon durft te maken.
Voer voor taalkundigen
Ook voor mijn eenvoudige weblogje denk ik na over 'wat wil ík nu vertellen?' en: 'wat zouden mijn lezers leuk vinden?'. Ik ken de meeste lezers immers vanuit het dagelijks leven. Vandaag een berichtje speciaal voor de twee linguistes onder hen. Ik kwam namelijk vandaag Languagelog tegen van Mark Liberman (een taalprofessor uit Pensylvania) e.a.. Het staat vol berichtjes voor echte taalcracks:
- Betekent het Chinese woord voor crisis echt 'Gevaar + Kans', zoals in populaire peptalk wordt gequoot?
- Een interview van Ali G met de fameuze linguist Noam Chomsky (o.m over het verschil tussen bilingual en cunilingual).
- Hoe Amerikaanse nazaten van Nederlanders 250 jaar lang aan hun taal vasthielden.
Reacties:
<< Home
@ Xaviera: thnx! Jij blogt er ook vrolijk op los zie ik. Wat ben je precies van plan met dat Utregblog?
Ik zou me afvragen of hetgeen je maakt het beoogde doel bereikt. Wil je op je blog 100.000 bezoekers en dat lukt je. Dan heb je je doel bereikt. Is je doel je mening verspreiden en ook dat lukt je, al is het slechts in beperkte mate dan is ook je doel bereikt. Zou je 'het doel bereiken' gelijk kunnen stellen aan bestaansrecht is dan nog een vraag waar ik niet helemaal uit kom. Ik zou beginnen met het definiëren van de term bestaansrecht. Hebben we hier een jurist voor nodig?
@ Milan. Klopt. En voor sommigen is puur iets maken al genoeg. Maar wat ik mij dus afvraag is: worden de leukste dingen bedacht door eigen(wijze) creativiteit, of door je intensief verdiepen in de doelgroep. Of is daar een interactie tussen?
Een reactie posten
<< Home