Krossblog

an acquired taste
Ik werk nu precies een jaar in Amsterdam. Ik ben de stad een stuk meer gaan waarderen dan ik had zien aankomen. Op de eerste plaats is de stad echt mooi, zoals een Vermeer mooi is, of een 18e eeuws zeilschip. Niet zozeer het Rembrandtplein, het Heinekenplein of zelfs het Leidseplein, maar wel net de straat of het grachtje daarachter (wat een hartverscheurend idee trouwens dat Rotterdam er ook ongeveer zo uitzag). Ook de concentratie initiatieven, ambities, pogingen, ideeën, idealen, illusies en mislukkingen is moeilijk te weerstaan.

soapies en meelwormen
Natuurlijk, het is waar dat al die aspiraties onlosmakelijk verbonden zijn met klatergoud dat maar 1 dag mooi blijft. Van een soapie zien in jouw kroeg tot en met gehuldigd worden op het Boekenbal cq de TMF-awards. Amsterdam is óók een vat vol meelwormen die naar boven proberen te kronkelen. Maar wel allemaal met het lachje 'Iamsterdam' op hun smoeltjes. Ach, probeer het maar eens uit elkaar te houden, het zoeken naar status en de wens iets bijzonders te maken. De wens om wat te beleven en de zucht om erbij te horen.

gespot
Nu we toch bezig zijn: hieronder twee Mokumse items die ik met Koninginnedag heb gespot.

1. Ik hoorde twee gefortuneerde collega's praten over bakfietsen voor yuppen met kinderen - á 1700 euro. Ziehier het modieuze wendbaardere alternatief. Je mag me neerschieten als je me er ooit op ziet rijden (mits je voor opvang van de koters zorgt).
   
   
2. De tweede zag ik op een wc-deur in Caramba, een bonte cantina aan de Lindengracht. Eerst even naar kijken:
   
   

Duurde het even voor je het zag? Ze hebben ook een boodschap, een tikje cheesy, maar vooruit: masterandcreator.com.