Krossblog

Waarom zou je in vredesnaam op zondagmorgen negen uur door ijzig en besneeuwd Utrecht gaan fietsen? Twee redenen: 1) een goeie vriendin doet openbaar examen 2) het is een examen zwarte band karate.

Dit is wat ik vanmorgen aantrof in de sporthal:

• 6 grote fel blauw-rode matten
• 4-6 jonge bruine band karateka's per mat
• 3 ernstige examinatoren aan tafeltjes om elke mat

kraanvogel
De karatebobo's zijn allemaal mannetjes van tegen de 50 in blauwe colbertjes met beige stropdassen. De meesten zie je zó op de afdeling Boekhouden werken. Maar in hun tijd konden ze ongetwijfeld een heel rugbyteam vloeren met één kraanvogelmove. En misschien nog steeds wel...

kroeggevecht
De kandidaten lopen uiteen van boedhistische kaalkoppen tot een miniscuul blond meisje dat bij elke mep 'pok' roept als een kip (pas wel voor d'r op, ze heeft inmiddels zwarte band kan ik je vertellen). Onder passend ceremonieel geschreeuw begint het examen met simultane oefeningen. Het spectaculairst zijn de gestileerde tweegevechten. Hier kun je goed zien waarom je geen ruzie met deze lieden wil: ze weten vooral heel goed wáár ze moeten slaan - ouch! Sommige kandidaten mogen nog een full-contact gevecht doen met handschoenen. Dat gaat tien keer zo snel, en lijkt weer meer op het vertrouwde kroeggevecht - maar dan vakkundig.

buiging
Tot slot staan de kandidaten een half uur in de houding in afwachting van het oordeel. Geen wilde taferelen bij de geslaagden, alleen een keurige buiging. Helaas: mijn vriendin heeft het dit keer niet gered. Volgende keer beter. Immers, zoals de Japanners 't zeggen: Nanakorobi yaoki jinsei wa kore kara da!