zondag 6 november 2005
Nacht met kleine verrassingen
red light
Een voordeel van wonen in het Museumkwartier, is dat cultureel doen heel makkelijk is. Vanavond was het Museumnacht in Utrecht. De burgerij draait thuis braaf de uitgereikte rode lampjes in, en maakt zo van het centrum een red light district - als extra aankleding. De blinde schrijver Vincent Bijlo heeft een broertje dood aan licht, en in een verduisterd Universiteitsmuseum maakt hij in z'n voordracht de hulpeloze zienden belachelijk. Doet-ie virtuoos, maar ik moet aan W.F. Hermans' Blinde fotograaf denken: het draait zo eigenlijk toch allemaal om zijn gebrek...
onthoofden
In het Caterijneconvent een tentoonstelling over de Kruistochten. Toch wel weer verhelderend om te zien hoe een horde van honderduizenden Europeanen twee eeuwen lang joden en moslims in het Heilige Land kwam onthoofden. Op aanraden van de paus. Voor wie dit met eigen ogen wil aanschouwen is er de tijdmachine beschikbaar van Kruistocht in een Spijkerbroek (de film komt eind november uit).
plaatjesbeugel
In Strand West, tussen überhippe meubels van vilt en en gerecycelde kunsstofvezel: Karin Giphart doet of we thuiszijn. Het zusje van ('t zijn haar woorden) geeft een huiskameroptreden, zang en gitaar. Doet ze leuk. Een knap meisje met plaatjesbeugel begint haar te filmen, maar dat hoort erbij. Sterker nog ze hoort erbij, ze is Karin's jonge bruid. Sterker nog, in een duet zingt ze haar eigenlijk van het podium/dure designtafel af.
zeepbellen
En zo is de stad vol kleine verrassingen. In de verstilde Domkerk zingt een eenzame cantor broze Gregoriaanse liederen, aan de Lange Nieuwstraat blaast een meisje zeepbellen van een meter vanaf een bakfiets. Nog één laatste verrassing dan. De Sterrenwacht is open, en door een echte kuifjetelescoop zien we de planeet Mars als een schattig beverig schijfje. Om daarna in een oudewetse bibliotheek vol astronomische boeken gepropt te worden voor...? Dat weet niemand. Een zwakbegaafde jongeman met vies snorretje verschijnt. Hij houdt het publiek een half uur in een ongemakkelijke greep met zijn kijk op Jezus, het heelal en wandelende takken - Barry Atsma, meesterlijk.
Een voordeel van wonen in het Museumkwartier, is dat cultureel doen heel makkelijk is. Vanavond was het Museumnacht in Utrecht. De burgerij draait thuis braaf de uitgereikte rode lampjes in, en maakt zo van het centrum een red light district - als extra aankleding. De blinde schrijver Vincent Bijlo heeft een broertje dood aan licht, en in een verduisterd Universiteitsmuseum maakt hij in z'n voordracht de hulpeloze zienden belachelijk. Doet-ie virtuoos, maar ik moet aan W.F. Hermans' Blinde fotograaf denken: het draait zo eigenlijk toch allemaal om zijn gebrek...
onthoofden
In het Caterijneconvent een tentoonstelling over de Kruistochten. Toch wel weer verhelderend om te zien hoe een horde van honderduizenden Europeanen twee eeuwen lang joden en moslims in het Heilige Land kwam onthoofden. Op aanraden van de paus. Voor wie dit met eigen ogen wil aanschouwen is er de tijdmachine beschikbaar van Kruistocht in een Spijkerbroek (de film komt eind november uit).
plaatjesbeugel
In Strand West, tussen überhippe meubels van vilt en en gerecycelde kunsstofvezel: Karin Giphart doet of we thuiszijn. Het zusje van ('t zijn haar woorden) geeft een huiskameroptreden, zang en gitaar. Doet ze leuk. Een knap meisje met plaatjesbeugel begint haar te filmen, maar dat hoort erbij. Sterker nog ze hoort erbij, ze is Karin's jonge bruid. Sterker nog, in een duet zingt ze haar eigenlijk van het podium/dure designtafel af.
zeepbellen
En zo is de stad vol kleine verrassingen. In de verstilde Domkerk zingt een eenzame cantor broze Gregoriaanse liederen, aan de Lange Nieuwstraat blaast een meisje zeepbellen van een meter vanaf een bakfiets. Nog één laatste verrassing dan. De Sterrenwacht is open, en door een echte kuifjetelescoop zien we de planeet Mars als een schattig beverig schijfje. Om daarna in een oudewetse bibliotheek vol astronomische boeken gepropt te worden voor...? Dat weet niemand. Een zwakbegaafde jongeman met vies snorretje verschijnt. Hij houdt het publiek een half uur in een ongemakkelijke greep met zijn kijk op Jezus, het heelal en wandelende takken - Barry Atsma, meesterlijk.
Reacties:
<< Home
Jeanique, ik ga helemaal blozen. Maar jullie deden het echt heel leuk. Groetjes aan jullie beiden en veel succes en plezier met de optredens. (En met de plaatjesbeugel ;-) )
Een reactie posten
<< Home