.comment-link {margin-left:.6em;} MSN Alerts

maandag 31 juli 2006

Libanon, een kwestie van perspectief

Irak II
Wat is het perspectief van een vredesmacht in Zuid-Libanon, als die gebaseerd is op een plan van alleen de VS en Israël? Het doel van de vredesmacht zou zijn: uitvoeren wat Israël thans zelf niet lukt, namelijk Hezbollah ontmantelen. Met andere woorden, Israëls oorlog tegen Hezbollah voortzetten met blauw (of andere) helmen. Het zou niet de eerste keer zijn, een internationale troepenmacht in Libanon. De vorige keer -in de jaren 80- eindigde in een vlucht, nadat met vrachtwagens vol explosieven 300 Franse en Amerikaanse soldaten waren opgeblazen. Het perspectief voor troepen met zo'n VN-mandaat is verstrikt raken in een Irak II. Welk land zal daarvoor nog soldaten willen leveren? (zie ook naschrift)

vergissing?
De bom op een gebouw in Qana vol vrouwen en kinderen heeft zelfs de VS even in verlegenheid gebracht. 60 doden in een keer zijn dus veel erger dan 600 in plukjes. Israël heeft het een tragische fout genoemd, en we geloven het. Maar tijdens hun vorige bezoek aan Libanon heeft het Israelische leger (toen onder minister van defensie Ariel Sharon) enkele duizenden Palestijnen in vluchtelingenkampen Sabra en Shatila in Beiroet laten ombrengen. Het is geen vergissing, het is de meedogenloosheid van voormalige slachtoffers. Het belangrijkste verschil met de katoesja's op Haifia e.a. is dat de Libanezen minder schuilkelders hebben.

"vrienden"
Het pro-Israelische perspectief kent maar één dimensie. Dus is 20 % van de Libanese bevolking op de vlucht jagen en voor miljarden aan infrastructuur verwoesten een passende reactie op het maken van twee krijgsgevangenen. Maar het perspectief is verkeerd. Deze onvoorwaardelijke steun is rampzalig voor Israël. Hadden Israëls vrienden het land gedwongen een levensvatbare Palestijnse staat mét Oost-Jerusalem de ruimte te geven, dan had de regio nu gebloeid, niet gebloed. De vriendschap van een dwaas is als de omhelzing van een beer.

nieuwe helden
En wat was het perspectief van premier Olmert en zijn generaals, toen ze tot de aanval besloten? Ik geloof niet zo in ingewikkelde theorieën. De herinneringen aan militaire overwinningen zijn levend in Israël. De nieuwe lichting bevelhebbers hunkert naar een plaats in het rijtje van hun fameuze voorgangers zoals Moshe Dayan, Yitzhak Rabin en Ariel Sharon. Roem die in de gaza-strook niet te halen valt. Een recept voor overmoed.

tactiek
'Laat het nog maar even bommen regenen tot Hezbollah weggevaagd is': dat lijkt de koers van Condoleeza Rice. Ze zal vergeten zijn dat in de Vietnamoorlog door de VS meer bommen op Indochina zijn gegooid dan in de hele Tweede Wereldoorlog aan beide kanten. Bommen versus boobytraps en kalashnikovs, het is als papier-schaar-steen. En wie zal straks de wegen, energiecentrales, huizen en vliegvelden van Libanon weer herstellen? Is niet het meest waarschijnlijke perspectief dat vooral Syrië en het rijke Iran zich hiertoe geroepen voelen? Tactiek is nooit het sterkste punt geweest van de VS in het Midden-Oosten.

verliezers
Wat is het toekomstperspectief? Als altijd: een met tegenzin getekende vrede. Zoals het nu gaat kan Hezbollah nog de rest van de zomer raketten afvuren tot die op cq vernietigd zijn. Daarna volgt een guerillafase, die Israël niet af zal wachten. Er volgen geheime onderhandelingen met Hezbollah, die tegen die tijd wel een adempauze kan gebruiken. Israël verklaart de missie een succes en vertrekt, eventueel een veilig ingegraven symbolische (VN-?)macht achterlatend. En Libanon kan weer van voor af aan beginnen. Tenminste wie niet dood, verminkt of geruïneerd is. Want één ding is zeker: élke oorlog heeft verliezers.

Naschrift: het zou kunnen dat landen als Frankrijk en Rusland in de Veiligheidsraad toch op onderhandelingen via Syrië en Iran weten aan te sturen. Als het lukt om tot een bilateraal akkoord (met bijvoorbeeld gevangenenruil) te komen, heeft dit mogelijk wél kans van slagen. Maar dit zal een flinke draai van de VS en Israël vergen.

Reacties:
Hey Hidde,
Hulde voor je langere politieke stukje op je blog! Kan prima tussen de fris en fruitige stukjes die we normaal van je gewend zijn!
Je hebt gelijk, blijft een kwestie van perspectief. Alle kanten hebben verschillende gezichtspunten en iedere kant heeft een mening waar wellicht wel wat inzit, maar één ding begrijp ik niet: Hoe kun je willens en wetens andere (vele onschuldige) burgers deze ellende aandoen? Je zin 'Dus is 20 % van de Libanese bevolking op de vlucht jagen en voor miljarden aan infrastructuur verwoesten een passende reactie op het maken van twee krijgsgevangenen.' slaat daarbij de spijker op zijn kop.

greetz, evelien
 
@ Evelien: Dank je wel. Toch vind ik het maar een moeilijke kwestie, daarom duurde het ook lang voor ik wat wist te schrijven. Eén van de reacties op de Volkskrant-mirror van dit weblog was: 'jammer dat ook hier geen oplossing staat'. Hoe denk jij over oplossingen?
 
Zolang mensen mensenlevens minder waard vinden dan zogeheten 'hogere belangen' (naar mijn idee is een mensenleven van hoogste belang, maar dat zijn wapenfabrikanten en politici niet met mij eens), zie ik geen enkele mogelijke oplossing.
Israel (en de VS) blijven iedereen in het Midden-Oosten (daarbuiten minder) tegen zich in het harnas jagen en kweken op die manier hun eigen vijanden.
Sorry dat ik ook geen reële oplossing kan bieden!
greetz, evelien
 
Goed stuk. Er is natuurlijk geen oplossing die iedereen aanstaat: er zijn conflicten die nu eenmaal geen makkelijke oplossing hebben (vaak conflicten met verhuisde bevolkingsgroepen en niet-nationale milities/terroristen: Noord-Ierland is een ander voorbeeld). Maar ik kan net als jij niet inzien wat een VN-vredesmacht daar nu moet en kan bewerkstelligen. Buitenlandse legermachten hebben maar zelden een kalmerende invloed (misschien is het enige voorbeeld dat een beetje werkt de Australiers in Oost-Timor?). En wat gaat die vredesmacht dan doen? Op vermeende Hezbollah-leden schieten? Zucht. Wat een ellende allemaal. En Libanon was er zo goed aan het bovenop krabbelen.
 
@ evil: Volgens mij wordt er vanuit isreal gedacht dat het leven van hun burgers meer waard is dan dat van hun aanvallers. Zelfs meer dan die van de burgers die de aanvallers omringen.

Ik ben het er niet mee eens, maar het is volgens mij meer dan een keuze tussen "leven" en "hogere belangen".

Het zou trouwens wel grappig zijn als de VS 'wel' het gedrag van Isreal zou verwerpen. Dan bekennen ze meteen dat ze niks in Irak te zoeken hebben.

Erg apart die ruzies tussen landen (met rare grensen) die eigenlijk tussen volken (met andere grenzen) gaan.

Nu maar hopen dat andere volken/landen zich er niet militair mee gaan bemoeien, ook al willen ze dat heel graag.
 
@ Letty: ...en hierna nog een keer erbovenopkrabbelen is alweer een stuk moeilijker. Ik lees ook dat veel getalenteerde Libanesen het nu voor gezien houden en emigeren.

@ Edzo: zeg dat wel. Op het oog zijn Joden en Palestijnen nauwelijks uit elkaar te houden. afijn, zie de Ieren, de Turken& Grieken, de Joego's. De andere Arabische landen kijken wel link uit met bemoeien. Dan krijgen ze The Big One op hun hoofd. Israël is echt niet zo zielig en weerloos meer, en zou daarom meer verantwoordelijkheid kunnen en moeten tonen.
 
Er is trouwens nog steeds een VN vredesmacht in Libanon - de UNIFIL, die in 1978 ingesteld was tijdens de Libanese burgeroorlog. Al is die aanwezigheid meer symbolisch dan dat je er echt wat aan hebt; met 2000 blauwhelmen houd je de partijen niet uit elkaar.

http://www.moiz.ca/coffin.htm geeft ook een triest beeld van de verliezers van het confict.
 
@ CaAl: puur symbolisch idd voor de onwil van de buitenwereld om echt te helpen, en die jongens lopen nu zelfs behoorlijk gevaar. Zag je trouwens dat op die coffin-site Google Adwords nog nietsvermoedend vliegreisjes naar Tel Aviv presenteert?
 
Casper: klopt, er zijn nog VN-posten. Eentje is zelfs meerder malen geraakt door de Israeli's, ondanks de telefoontjes van de officieren daar met hun Israelische contacten.
 
De echte verliezers in dit conflict zijn de Libanese burgers.
Ik snap nog steeds niet hoe Israel denkt voordeel te hebben bij hun acties:
- de bombardementen leveren juist meer steun op voor Hezbollah
- vernietiging van een piepjonge democratie betekent weer een instabiel land erbij in het Midden-Oosten, waarvandaan terroristen weer makkelijker kunnen opereren
- het kost ze de sympathie van het Westen
- escaleren van het geweld levert ook meer burgerslachtoffers in Israel zelf op. Is dat de juiste prijs voor de gekidnapte soldaten?

En wat zijn nu de voordelen voor Israel? Dat ze weer eens laten zien dat ze macho kunnen optreden? Dat wisten we toch al, dat Israel dat kan?

Ben nog steeds verbaasd door het hele gebeuren.

(overigens, zou Sharon ooit nog bijkomen uit die coma?)
 
@ Letty: ik heb wel het idee dat Israël nooit had gedacht dat het zo moeilijk zou zijn, dus deze politieke gevolgen niet helemaal heeft voorzien. Maar ze zijn natuurlijk veel ste koppig om dan op te geven. Met Sharon gaat het steeds slechter, die zien we niet meer op de dansvloer.
 
Misschien inderdaad koppigheid. Maar een gemiste kans: eindelijk een anti-Syrische regering in Libanon, dan hadden ze die beter te vriend kunnen houden en de middelen te geven om Hezbollah te verzwakken (de Libanese regering heeft weinig grip op bepaalde delen van Libanon).



http://www.merip.org/palestine-israel_primer/toc-pal-isr-primer.html
 
@letty.. ik kan me het wel een beetje voorstellen dat op het moment dat een groep jou de hele tijd bestookt met rakketen en je weet dat ze in het bos van je buurman verschuilen en de buurman een mietje is die ze niet het bos uitstuurt, je heel graag dat bos wil platbranden.

That is what they are doing.

statement of: "Leave us alone!"

Politiek gezien is het stom en niet verstandig.. beter countergurilla uitvoeren ofzo.

mensen doen rare dingen als ze gefrustreerd zijn of geen duidelijk pad naar buiten zien.
 
Een reactie posten



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Hyvesbabes