donderdag 30 juni 2011
Boekreviews: De Parvenu en Robopocalypse
Mark Schalekamp - De Parvenu **(*)
Hugo heeft het gemaakt. Hij verdient geld als water als private banker bij een chique kantoor in Amsterdam. Maar hij wil meer. Hij wil bij de échte elite horen, het oude geld. Dus dumpt hij zijn zoveelste vriendinnetje op zoek naar een betere partij, en springt hij een gat in de lucht wanneer hij als kandidaatlid wordt voorgedragen bij het illustere Rozengenootschap. De vraag is: heeft hij het in zich? Hugo doet er alles aan zijn afkomst uit een burgerlijk spaarzaam gezinnetje te verbergen. En zich alle conventies, woordjes, kleding aan te meten die het subtiele verschil maken tussen de parvenu’s en de arrivé’s. Maar wanneer de inzet steeds hoger wordt, slaat de stress toe, en zoekt hij steeds vaker afleiding in een dubbelleven van prostituees, cocaïne en gokken en zet daarmee alles op het spel.
De Parvenu werd voor de media gepresenteerd als een aanklacht tegen de wereld van de snelle financiële jongens. Een wereld waar de auteur –Schalekamp was eerder bankier, net zoals zijn hoofdpersoon- zelf mee heeft gebroken. Maar het is vooral het verhaal geworden van iemand die zichzelf compleet kwijt dreigt te raken in zijn obsessie voor de bovenste sporten van de sociale ladder. Het boek is met veel vaart geschreven en de hoofdpersoon komt echt tot leven (in tegenstelling tot de overige personages overigens). Jammer genoeg wordt de schrijver in zijn debuutroman in zijn sneltreinvaart nogal overvallen door het einde, dat mij –ondanks de overvloedig aanwezige sekspassages- nogal onbevredigd achterliet.
Ik mocht 'De Parvenue' ontvangen van Social Marketing bureau www.buzzer.nl in het kader van een campagne voor dit boek.
Daniel H. Wilson - Robopocalypse **
Anno - de nabije toekomst. Het leven wordt gemakkelijk gemaakt door zelfdenkende auto’s, huizen en robots die het vuile werk opknappen: van oorlog voeren tot passen op bejaarden en kinderen. Een geleerde verkent intussen in het lab de grenzen van kunstmatige intelligentie, maar zijn schepping, een superbewustzijn genaamd Archos neemt het heft in eigen handen, ontsnapt en ontketent een wereldwijde oorlog van machines tegen mensen. We zien – door de ogen van schijnbaar willekeurige getuigen - hoe in losstaande incidenten razendsnel uitlopen op de bijna-uitroeiing van de mensheid door zijn eigen creatie. De wanhopige guerillaoorlog van de laatste overlevenden tegen het even vernuftige als wrede robotleger vormt het tweede deel van het boek.
De filmrechten zijn gekocht door Spielberg nog voor het boek goed en wel geschreven was, en inderdaad het leest als een blockbuster –maar dan van het meest clichematige soort. Ik was teleurgesteld na de grootse aankondiging ervan in de media, en de fraaie aanblik van het boek. In aanleg interessante verhaallijnen en een spannend plot sneuvelen in een overgecomponeerde pompeuze vertelwijze met gammele logica en Disneypyschologie. Wilson is in het dagelijks leven robotgeleerde, en doet met dit boek een schrijver na – ik zie het toch liever omgekeerd.
Labels: boekentips
dinsdag 7 juni 2011
Downgraden
Wat zeg je? WÁT ZEG JE? HALLO, BEN JE ER NOG?!
gniffelen
Onder het oog van gniffelende collega’s pers ik me voor de tiende keer vandaag tegen het raam. Wanhopig ben ik op zoek naar mobiel bereik zodat ik de klant kan verstaan, die ons de komende 3 maanden van werk wil voorzien. Intussen vloekt onze internetredactie dat het Internet het niet doet – sinds UPC vorige maand iets veranderde is ons netwerk niet meer de oude. Na een toevlucht tot de vaste lijn – doet het gelukkig nadat hij onlangs twee dagen stuk was door een kapotte voeding – print ik de offerte van de grote klant uit. Tenminste, dat doet een collega voor me, de printerdrivers zijn al maanden onverklaarbaar kapot op mijn computer.
mismoedig
Als ik wat later naar huis ga bel ik nog even mijn moeder vanuit de trein (gelukkig doet mijn OV-chipkaart het weer, hoewel mijn pinpas steeds vaker kuren vertoont bij het opladen) – tot de verbinding spontaan uitvalt. Thuisgekomen kijk ik mismoedig naar mijn om onduidelijke redenen overleden PC, en schakel dus mijn netbook in om mijn vriendin in Antwerpen te Skypen. Wat niet lukt, we wisselen alleen maar wat krakerige echo’s uit. Goddank is er nog Google Talk (de volgende dag zal mijn headset ermee ophouden). Een gedownloade film kijken dan maar? Welnee, Windows Media Center heeft nooit kunnen connecten met mijn TV.
computer-karma
Help! Ik weet niet wat het is. 5 of 10 jaar terug had ik nooit bereikproblemen met mijn telefoon, kon ik onbekommerd uren webcammen, had ik met mijn speciale videokaart een mooie hotline naar mijn TV, en ging mijn PC net zolang mee tot ik hem aan mijn vader kado gaf die er ook nog jaren plezier van had. Ik geef het maar toe, ik heb al een jaar of meer hele slechte computer-karma. Nu wil ik wel eens weten hoe dit komt!
versleten
Ben ik ongemerkt oud geworden en snap ik niet meer hoe de dingen werken? Ik wil het niet geloven, in 2001 moest je veel slimmer en technischer zijn om bijvoorbeeld te mailen op je telefoon en dat lukte me ook. Heeft de recessie me opgescheept met versleten en/of te goedkope spullen? Zou kunnen maar we hebben net onze bandbreedte geupgrade, mijn eerste webtelefoon was ook na 4 jaar niet versleten en ik heb momenteel de duurste HTC-telefoon. Ik gok dat ik niet alleen sta in mijn malaise, en dat die veroorzaakt wordt door een mix van twee dingen:
De situatie is ironisch. Eindelijk lijk ik aangekomen in het communicatie-Walhalla waar je altijd en overal alles en iedereen kunt bereiken op alle manieren en altijd en overal toegang hebt tot alle informatie alle muziek, films en tekst ter wereld. Een droom! Zoiets simpels als Google Maps op je telefoon was nog maar zo kort geleden nog pure Star Trek. Maar het enige wat ik kan denken is: beam me down, Scotty – not up. Misschien wil ik wel downgraden. Ik verlang nu regelmatig intens naar een jaar zonder wat dan ook met knoppen of waar stroom op staat - ik ben benieuwd of iemand dat herkent. Hoewel ik heel blij ben dat ik dit stukje even in de trein heb kunnen typen…
gniffelen
Onder het oog van gniffelende collega’s pers ik me voor de tiende keer vandaag tegen het raam. Wanhopig ben ik op zoek naar mobiel bereik zodat ik de klant kan verstaan, die ons de komende 3 maanden van werk wil voorzien. Intussen vloekt onze internetredactie dat het Internet het niet doet – sinds UPC vorige maand iets veranderde is ons netwerk niet meer de oude. Na een toevlucht tot de vaste lijn – doet het gelukkig nadat hij onlangs twee dagen stuk was door een kapotte voeding – print ik de offerte van de grote klant uit. Tenminste, dat doet een collega voor me, de printerdrivers zijn al maanden onverklaarbaar kapot op mijn computer.
mismoedig
Als ik wat later naar huis ga bel ik nog even mijn moeder vanuit de trein (gelukkig doet mijn OV-chipkaart het weer, hoewel mijn pinpas steeds vaker kuren vertoont bij het opladen) – tot de verbinding spontaan uitvalt. Thuisgekomen kijk ik mismoedig naar mijn om onduidelijke redenen overleden PC, en schakel dus mijn netbook in om mijn vriendin in Antwerpen te Skypen. Wat niet lukt, we wisselen alleen maar wat krakerige echo’s uit. Goddank is er nog Google Talk (de volgende dag zal mijn headset ermee ophouden). Een gedownloade film kijken dan maar? Welnee, Windows Media Center heeft nooit kunnen connecten met mijn TV.
computer-karma
Help! Ik weet niet wat het is. 5 of 10 jaar terug had ik nooit bereikproblemen met mijn telefoon, kon ik onbekommerd uren webcammen, had ik met mijn speciale videokaart een mooie hotline naar mijn TV, en ging mijn PC net zolang mee tot ik hem aan mijn vader kado gaf die er ook nog jaren plezier van had. Ik geef het maar toe, ik heb al een jaar of meer hele slechte computer-karma. Nu wil ik wel eens weten hoe dit komt!
versleten
Ben ik ongemerkt oud geworden en snap ik niet meer hoe de dingen werken? Ik wil het niet geloven, in 2001 moest je veel slimmer en technischer zijn om bijvoorbeeld te mailen op je telefoon en dat lukte me ook. Heeft de recessie me opgescheept met versleten en/of te goedkope spullen? Zou kunnen maar we hebben net onze bandbreedte geupgrade, mijn eerste webtelefoon was ook na 4 jaar niet versleten en ik heb momenteel de duurste HTC-telefoon. Ik gok dat ik niet alleen sta in mijn malaise, en dat die veroorzaakt wordt door een mix van twee dingen:
- De vraag naar altijd-online-multimedia is zó geëxplodeerd dat leveranciers qua bandbreedte en hardware-productiecapaciteit nog maar nauwelijks de groei kunnen bijbenen. Wat leidt tot veel meer maandagochtend-exemplaren, en permanent overbelaste netwerken. Daarnaast levert het schijnbaar naadloos integreren van steeds meer technologieën een waaier aan door al die losse fabrikanten niet meer te anticiperen gevoeligheden op.
- En ook en vooral, mijn gebruiksintensiteit van deze spullen is enorm, en veel hoger dan 5 of 10 jaar terug. Dus het slijt allemaal veel harder, er zijn statistisch veel meer momenten om even pech te hebben, en de afhankelijkheid is veel groter, dus daarmee de frustratie als het even niet lukt. Terwijl ik – dat moet ik dan maar toegeven – niet meer het geduld noch de tijd heb om een heel weekend te prutsen tot iets het weer doet.
De situatie is ironisch. Eindelijk lijk ik aangekomen in het communicatie-Walhalla waar je altijd en overal alles en iedereen kunt bereiken op alle manieren en altijd en overal toegang hebt tot alle informatie alle muziek, films en tekst ter wereld. Een droom! Zoiets simpels als Google Maps op je telefoon was nog maar zo kort geleden nog pure Star Trek. Maar het enige wat ik kan denken is: beam me down, Scotty – not up. Misschien wil ik wel downgraden. Ik verlang nu regelmatig intens naar een jaar zonder wat dan ook met knoppen of waar stroom op staat - ik ben benieuwd of iemand dat herkent. Hoewel ik heel blij ben dat ik dit stukje even in de trein heb kunnen typen…
woensdag 18 mei 2011
De Belgen kunnen weer trots zijn
Al bijna een jaar geen regering, een ontspoorde kroonprins en ook nog misgegrepen op het Songfestival: België kon wel een opsteker gebruiken - en die is er nu! Afgelopen weekend was ik bij de publieksopening van het veelbesproken Museum aan de Stroom (MAS) in Antwerpen. Het MAS is duidelijk hét prestigeproject van het decennium voor Antwerpen. Pontificaal in de historisch zo belangrijke haven van Antwerpen verrijst de tien verdiepingen tellende blikvanger.
origineel
Een poosje terug nam mijn vriendin (die daar vlakbij woont) me mee om hem alvast van buiten te bekijken en ik vond hem meteen mooi. Twee klassieke materialen – natuursteen en glas- zijn op originele manier verwerkt tot een spannend én harmonieus aanzicht. Het glas is in de vorm van grote golven gebogen die op steeds wisselende plaatsen een hap nemen uit een wand, waardoor een soort wenteltrap ontstaat met steeds uitzicht over een ander stuk Antwerpen. Culminerend in een vrij toegankelijk dakterras.
vuurwerk
Het MAS is met bezieling neergezet en gepromoot. Bij de mooie vuurwerkshow op de openingsavond kon je merken dat de –massaal toegestroomde- Antwerpenaren terecht fier zijn op hun museum. Ik denk dat het MAS een boeiende toekomst tegemoet gaat als de collecties goed worden gekozen. En die Belgen hebben het toch maar mooi in 4 jaar gebouwd – kom daar maar eens om bij het Rijks en het Stedelijk… Afijn, tot die af zijn kun je mooi een keertje uitwijken naar onze zuiderburen.
origineel
Een poosje terug nam mijn vriendin (die daar vlakbij woont) me mee om hem alvast van buiten te bekijken en ik vond hem meteen mooi. Twee klassieke materialen – natuursteen en glas- zijn op originele manier verwerkt tot een spannend én harmonieus aanzicht. Het glas is in de vorm van grote golven gebogen die op steeds wisselende plaatsen een hap nemen uit een wand, waardoor een soort wenteltrap ontstaat met steeds uitzicht over een ander stuk Antwerpen. Culminerend in een vrij toegankelijk dakterras.ontdekking
De collecties vallen onder de noemer ‘van alles’. Er is bijvoorbeeld een boeiende verdieping met highlights van de wereldreligies, een mooie expositie precolombiaanse artefacten, en een scheepvaartverdieping met in fraaie modellen de ontwikkeling van het handelsschip. Aan het eind van elke route is een aardig, misschien wat obligaat doe-het-zelf hoekje en een aantal multimediaschermen. Niet alle thema’s vond ik even overtuigend: ’metropolen’ en ‘machtssymbolen’ waren wat flauw, en heel diep gaat het allemaal niet. De collectie schilderkunst heb ik niet goed bekeken, maar een ontdekking vond ik Jean Fouquet, een middeleeuwse Franse schilder met een werk dat gisteren gemaakt lijkt te zijn (zie plaatje).
vuurwerk
Het MAS is met bezieling neergezet en gepromoot. Bij de mooie vuurwerkshow op de openingsavond kon je merken dat de –massaal toegestroomde- Antwerpenaren terecht fier zijn op hun museum. Ik denk dat het MAS een boeiende toekomst tegemoet gaat als de collecties goed worden gekozen. En die Belgen hebben het toch maar mooi in 4 jaar gebouwd – kom daar maar eens om bij het Rijks en het Stedelijk… Afijn, tot die af zijn kun je mooi een keertje uitwijken naar onze zuiderburen.
Labels: cultuur en uitgaan
dinsdag 3 mei 2011
Boekentips op krossblog - deel 7
Richard L. Brand - Google Minds ***
De antieke bibliotheek van Alexandrië was in zijn tijd een ongelooflijk wereldwonder. Google Minds vergelijkt de opkomst van Google met deze antieke voorloper. Inderdaad wordt duidelijk wat een grootste ambities oprichters Larry en Sergey steeds hebben gehad en waargemaakt. Je krijgt een aardig idee welke verschillen met het establishment hun ongelofelijke opmars verklaren. Het verhaal leest als een waargebeurd sprookje voor iedereen die interesse heeft voor ondernemen of technologie. De research en stofkeuze zijn prima, minpuntje is dat het boek matig geschreven en vertaald is.
Markus Zusak – De boekendief ****
De kleine Liesel heeft 't niet erg getroffen in haar jonge leven. Wonend in Nazi-Duitsland is haar vader afgevoerd naar een strafkamp, sterft haar broertje en komt ze terecht bij een strenge stiefmoeder. In al die ellende wordt ze gadegeslagen door een wel heel bijzondere verteller: De Dood. Hij ziet hoe ze van een doodgraver een boek pikt en vat een bijzondere sympathie voor haar op. Met hem bewonderen we hoe Liesel zich door haar moeilijkheden heenslaat – niet in de laatste plaats door regelmatig boeken – haar grote liefde – te bietsen. Maar is de Dood een betrouwbare beschermengel? De boekendief heeft alles: virtuoze opbouw, fijnzinnige ironie, meeslepende dramatiek. Hele goede vertaling ook van … Lezen zoals lezen bedoeld is.
Herman Koch – De ideale schoonzoon ***
Ik zal het maar eerlijk zeggen, heb dit boek kado gekregen van m’n schoonmoeder. Maar die heeft een fijn gevoel voor ironie, dus je weet het maar nooit. Koch vind zichzelf ieg wel een ideale schoonzoon. Dat kunnen we tussen de regels van deze bundel VIVA collums toch wel concluderen. Maarja, hij is dan ook wel erg grappig, en ik ben gek op z’n taalgebruik. Ik betrapte mezelf erop dat ik na ’t lezen voortdurend verhaaltjes uit t boek aanhaalde, tot mn vriendin het het niet eens meer hoefde te lezen, tot haar spijt. Ik zal dus geen enkele anekdote hier herhalen, zodat je zelf maximaal leesplezier hebt.
Paulo Coelho – Elf minuten ***
Een mooi maar eenvoudig meisje uit een dorp in Brazilië droomt ervan echt wat van haar leven te maken. Misschien is het niet de meest veelbelovende keuze om in Zwitserland in de prostitutie te belanden. Aan de andere kant: deze Maria maakt steeds haar eigen keuzes en denkt goed over de dingen na. En een luxe bordeel is in Zwitserland ook echt een luxe bordeel. Zo komt het dat ze de enigmatische en steenrijke jonge schilder ontmoet. De grote vraag is of beiden hun façades kunnen loslaten om elkaars grote liefde te worden. Een wat minder esoterische Coelho dan gewoonlijk, die begint als een keukenmeidenroman, dan weer belerend is soms zindert. Een vakantieboek, voor als je meer dan 11 minuten hebt om te doden.
Richard Feynmann – Six easy pieces ***
Richard Feynmann was een van de grote natuurkundigen van de vorige eeuw. Hij was ook bij het grote publiek een beroemdheid, omdat hij moeilijke natuurkundige ideeën altijd zo duidelijk en grappig voor een groot publiek uit kon leggen. Eens gaf hij een collegereeks over natuurkundigen voor eerstejaars studenten (in de vs hebben studenten dan hun hoofdvak nog niet bepaald). Die lectures zijn legendarisch geworden en vastgelegd in dit boekje. Het lezen meer dan waard als je je middelbare school natuurkunde op een leuke manier wilt ophalen. Maar ben nu eigenlijk benieuwder naar de meer persoonlijke werken van ‘the greatest Nobel laureate ever to play the bongo’s’.
Richard Feynmann – Surely you’re joking, Mr Feynmann! ***(*)
Van zo’n unieke figuur wilde ik wat meer weten. Dit boek –een soort biografie in anekdotes - is een neerslag van gesprekken van natuurkundige superster Richard Feynmann. Het leest dan ook als herinneringen ophalen bij de haard met een fles wijn de man. We lezen hoe Feynmann als rookie met geleerden als Einstein aan de Bom werkte en daar in Los Alamos berucht werd als brandkast-kraker. Hoe hij per ongeluk portugees leerde en een weddenschap verloor door onbedoeld een verdienstelijk tekenaar te worden. Hoe hij z’n grootste ontdekking deed, en ontdekte dat hij de mooiste vrouwen kon verleiden door ruzie met ze te maken. Ijdel, ontwapenend en zo vol levenslust - ik vond het zeldzaam meeslepend.
De antieke bibliotheek van Alexandrië was in zijn tijd een ongelooflijk wereldwonder. Google Minds vergelijkt de opkomst van Google met deze antieke voorloper. Inderdaad wordt duidelijk wat een grootste ambities oprichters Larry en Sergey steeds hebben gehad en waargemaakt. Je krijgt een aardig idee welke verschillen met het establishment hun ongelofelijke opmars verklaren. Het verhaal leest als een waargebeurd sprookje voor iedereen die interesse heeft voor ondernemen of technologie. De research en stofkeuze zijn prima, minpuntje is dat het boek matig geschreven en vertaald is.
Markus Zusak – De boekendief ****
De kleine Liesel heeft 't niet erg getroffen in haar jonge leven. Wonend in Nazi-Duitsland is haar vader afgevoerd naar een strafkamp, sterft haar broertje en komt ze terecht bij een strenge stiefmoeder. In al die ellende wordt ze gadegeslagen door een wel heel bijzondere verteller: De Dood. Hij ziet hoe ze van een doodgraver een boek pikt en vat een bijzondere sympathie voor haar op. Met hem bewonderen we hoe Liesel zich door haar moeilijkheden heenslaat – niet in de laatste plaats door regelmatig boeken – haar grote liefde – te bietsen. Maar is de Dood een betrouwbare beschermengel? De boekendief heeft alles: virtuoze opbouw, fijnzinnige ironie, meeslepende dramatiek. Hele goede vertaling ook van … Lezen zoals lezen bedoeld is.
Herman Koch – De ideale schoonzoon ***
Ik zal het maar eerlijk zeggen, heb dit boek kado gekregen van m’n schoonmoeder. Maar die heeft een fijn gevoel voor ironie, dus je weet het maar nooit. Koch vind zichzelf ieg wel een ideale schoonzoon. Dat kunnen we tussen de regels van deze bundel VIVA collums toch wel concluderen. Maarja, hij is dan ook wel erg grappig, en ik ben gek op z’n taalgebruik. Ik betrapte mezelf erop dat ik na ’t lezen voortdurend verhaaltjes uit t boek aanhaalde, tot mn vriendin het het niet eens meer hoefde te lezen, tot haar spijt. Ik zal dus geen enkele anekdote hier herhalen, zodat je zelf maximaal leesplezier hebt.
Paulo Coelho – Elf minuten ***
Een mooi maar eenvoudig meisje uit een dorp in Brazilië droomt ervan echt wat van haar leven te maken. Misschien is het niet de meest veelbelovende keuze om in Zwitserland in de prostitutie te belanden. Aan de andere kant: deze Maria maakt steeds haar eigen keuzes en denkt goed over de dingen na. En een luxe bordeel is in Zwitserland ook echt een luxe bordeel. Zo komt het dat ze de enigmatische en steenrijke jonge schilder ontmoet. De grote vraag is of beiden hun façades kunnen loslaten om elkaars grote liefde te worden. Een wat minder esoterische Coelho dan gewoonlijk, die begint als een keukenmeidenroman, dan weer belerend is soms zindert. Een vakantieboek, voor als je meer dan 11 minuten hebt om te doden.
Richard Feynmann – Six easy pieces ***
Richard Feynmann was een van de grote natuurkundigen van de vorige eeuw. Hij was ook bij het grote publiek een beroemdheid, omdat hij moeilijke natuurkundige ideeën altijd zo duidelijk en grappig voor een groot publiek uit kon leggen. Eens gaf hij een collegereeks over natuurkundigen voor eerstejaars studenten (in de vs hebben studenten dan hun hoofdvak nog niet bepaald). Die lectures zijn legendarisch geworden en vastgelegd in dit boekje. Het lezen meer dan waard als je je middelbare school natuurkunde op een leuke manier wilt ophalen. Maar ben nu eigenlijk benieuwder naar de meer persoonlijke werken van ‘the greatest Nobel laureate ever to play the bongo’s’.
Richard Feynmann – Surely you’re joking, Mr Feynmann! ***(*)
Van zo’n unieke figuur wilde ik wat meer weten. Dit boek –een soort biografie in anekdotes - is een neerslag van gesprekken van natuurkundige superster Richard Feynmann. Het leest dan ook als herinneringen ophalen bij de haard met een fles wijn de man. We lezen hoe Feynmann als rookie met geleerden als Einstein aan de Bom werkte en daar in Los Alamos berucht werd als brandkast-kraker. Hoe hij per ongeluk portugees leerde en een weddenschap verloor door onbedoeld een verdienstelijk tekenaar te worden. Hoe hij z’n grootste ontdekking deed, en ontdekte dat hij de mooiste vrouwen kon verleiden door ruzie met ze te maken. Ijdel, ontwapenend en zo vol levenslust - ik vond het zeldzaam meeslepend.
dinsdag 22 maart 2011
Boekentips op krossblog - deel 6
John Irving - The World According to Garp ***(*)
Hoe zo’n maf boek zo’n klassieker heeft kunnen worden is me eigenlijk een raadsel. Vrijwel iedereen is niet goed snik in dit boek en komt noodlottig aan zijn einde. En dan is er nog het verhaal over een derderangs pension in Wenen waar een beer logeert op een driewieler. Ondanks alles willen we blijven lezen hoe de kleinburgerlijke en tegelijk excentrieke schrijver Garp zich door dit veelbewogen leven slaat. Hoe ongelooflijk de verwikkelingen ook zijn, het is zo levendig geschreven dat je gaat geloven dat het allemaal precies zo gebeurd is.
Roslund Hellström – Drie seconden ***(*)
Infilteren bij de keiharde drugsmaffia in de gevangenis: je moet het maar durven. Als iemand het kan is het undercover agent Piet Hoffmann. Maar sommige dingen heeft hij niet in de hand. Een mislukte deal die uitloopt op een een moord zet de onwetende maar vasthoudende agent Ewert Grens op zijn spoor. Eenmaal undercover in de gevangenis is het maar de vraag of hij nog wel ergens vrienden heeft, en is hij op zijn ingenieuze plan aangewezen om te overleven. Spannend en met vaart geschreven.
Kluun – Haantjes **
Kluun is een haantje. Ik zag hem eens speachen op een feestje voor Zwagerman, en hij was zo verwaand dat iedereen hem instant haatte, op enkele golddiggers in de eisprong na. Maar in zijn boeken, is hij -autobiografisch als hij schrijft - ontwapenend eerlijk over zijn eigen miskleunen en minder edele motieven. Dat komt zijn verhalen ten goede. In Haantjes gaat hij terug naar de Gay Games van 1998. Zijn alter ego heeft een hijgerig reclamebureau in de Grachtengordel. Hiermee stort hij zich in een peperdure flop. Komische situaties, maar als ik eerlijk ben niet tot een onvergetelijk boek. Meer een goedkope nugget dan een goede braadschotel.
Jonathan Rasmusson – The Agile Samurai ***
ICT- projecten zijn berucht voor het overschrijden van de planning en budget, terwijl de verwachtingen van het project ook nog eens niet worden waargemaakt. Agile, een methode in opkomst, probeert door intensievere en flexibeler samenwerking binnen kleine teams en samen mét de klant betere resultaten te bereiken. Projecten worden in kleine behapbare stukjes opgedeeld van een paar uren (points) en een week (iteraties). Ook wordt gebruik gemaakt van tools zoals userstories (kleine concrete gebruiksscenarios), burncharts (aftellen van hoeveelheid werk) refactoring (tussendoor strak maken van code) en automated tests. Het boek is ontzettend happy geschreven vol enthousiaste aanmoedigingen, cartoons en samurai-anekdotes. Persoonlijk blijf ik meer een man van klassiek gefaseerd projectmanagement, maar ook dan kan je er handige aanvullende ideeën uit halen.
Hoe zo’n maf boek zo’n klassieker heeft kunnen worden is me eigenlijk een raadsel. Vrijwel iedereen is niet goed snik in dit boek en komt noodlottig aan zijn einde. En dan is er nog het verhaal over een derderangs pension in Wenen waar een beer logeert op een driewieler. Ondanks alles willen we blijven lezen hoe de kleinburgerlijke en tegelijk excentrieke schrijver Garp zich door dit veelbewogen leven slaat. Hoe ongelooflijk de verwikkelingen ook zijn, het is zo levendig geschreven dat je gaat geloven dat het allemaal precies zo gebeurd is.
Roslund Hellström – Drie seconden ***(*)
Infilteren bij de keiharde drugsmaffia in de gevangenis: je moet het maar durven. Als iemand het kan is het undercover agent Piet Hoffmann. Maar sommige dingen heeft hij niet in de hand. Een mislukte deal die uitloopt op een een moord zet de onwetende maar vasthoudende agent Ewert Grens op zijn spoor. Eenmaal undercover in de gevangenis is het maar de vraag of hij nog wel ergens vrienden heeft, en is hij op zijn ingenieuze plan aangewezen om te overleven. Spannend en met vaart geschreven.
Kluun – Haantjes **
Kluun is een haantje. Ik zag hem eens speachen op een feestje voor Zwagerman, en hij was zo verwaand dat iedereen hem instant haatte, op enkele golddiggers in de eisprong na. Maar in zijn boeken, is hij -autobiografisch als hij schrijft - ontwapenend eerlijk over zijn eigen miskleunen en minder edele motieven. Dat komt zijn verhalen ten goede. In Haantjes gaat hij terug naar de Gay Games van 1998. Zijn alter ego heeft een hijgerig reclamebureau in de Grachtengordel. Hiermee stort hij zich in een peperdure flop. Komische situaties, maar als ik eerlijk ben niet tot een onvergetelijk boek. Meer een goedkope nugget dan een goede braadschotel.
Jonathan Rasmusson – The Agile Samurai ***
ICT- projecten zijn berucht voor het overschrijden van de planning en budget, terwijl de verwachtingen van het project ook nog eens niet worden waargemaakt. Agile, een methode in opkomst, probeert door intensievere en flexibeler samenwerking binnen kleine teams en samen mét de klant betere resultaten te bereiken. Projecten worden in kleine behapbare stukjes opgedeeld van een paar uren (points) en een week (iteraties). Ook wordt gebruik gemaakt van tools zoals userstories (kleine concrete gebruiksscenarios), burncharts (aftellen van hoeveelheid werk) refactoring (tussendoor strak maken van code) en automated tests. Het boek is ontzettend happy geschreven vol enthousiaste aanmoedigingen, cartoons en samurai-anekdotes. Persoonlijk blijf ik meer een man van klassiek gefaseerd projectmanagement, maar ook dan kan je er handige aanvullende ideeën uit halen.
